Manyoni private reserve

Goedemorgen! Daar zijn we weer. Het eind is in zicht maar de laatste dagen moeten verteld worden, daar gaan we:

Na de walvissen ochtend hadden we een paar uur vrij. We wilden wat boodschappen doen, wat lokale drankjes voor thuis maar op zondag wordt hier geen alcohol verkocht. Al vrij snel werd het dus een gedwongen boekleesdag. In de avond hebben we dus een night safari gedaan.

Met één ander stel en een gids in een open auto het iSamangaliso wetland park in op zoek naar dieren in het donker. Dit was leuk. Als het hier donker is, is het écht donker. Dit merk je als je bijvoorbeeld even naast de auto koffie drinkt en een hyena hoort op enkele tientallen meters afstand. Die wilde ik heel graag zien dus zijn we gaan zoeken maar helaas, ze hebben zich goed verstopt. We hebben wel uilen, kleine katachtigen en neushoorns gezien. Een leuke toevoeging.

De volgende ochtend werden we wakker van het geluid van regen. Veel regen. Het terras van ons guest house, waar het ontbijt wordt geserveerd staat redelijk blank. Binnen eten dus. Is niet erg, we moeten vanochtend naar een opvang voor kat achtigen en een opvang voor olifanten. Hier ging in de communicatie wat mis. Wachtend op ons vervoer bleek dat ons vervoer uit onszelf bestond. Oftewel. we hadden al lang op weg moeten zijn, want we zouden vanaf de beide opvang locaties naar de volgende bestemming rijden en dus niet opgehaald worden. Foutje. Helaas heeft dit zoveel tijd gekost dat we een van de 2 activiteiten moesten schrappen. Eerst zouden we alleen de olifanten gaan doen maar na overleg met Safaris op Maat mochten we alsnog naar de katten opvang.

Dit bleek een goede keus. Na een uur rijden komen we in een opvang voor katachtigen. Met slechts een aantal andere toeristen mogen we de katachtigen bekijken. Dat wil zeggen. IN hun verblijf. IN. We durven in een safari park geen 2 meter van de auto vandaan maar nu gaan we naar binnen in het verblijf van roofdieren. Gelukkig bouwt het op.

Het eerste verblijf zijn wilde katten. 4 katten, die eruit zien als huis katten. Deze lusten echter graag vlees en houden van jagen. Allemaal toen ze klein waren in huizen gewoond als "gewone" katten maar daarna wel erg happerig naar andere huisdieren en toch geen gewone katten. Deze katten zijn in hun verblijf echter prima, willen geaaid worden. Niets om bang voor te zijn.

Het volgend verblijf wel. Hier zit de caracal (de wat? de caracal). Het gevaarlijkste roofdier in het verblijf onder andere omdat ze extreem dominant zijn en 4 meter hoog kunnen springen. Dat, in combinatie met iets lange tanden en klauwen maken het erg gevaarlijk. Instructies: niet aaien, laten lopen en vooral niet dominant doen want dan pakt hij je. Fijn! Gelukkig had deze vriend geen zin in ons. Zodra hij ons binnen zag komen keek ij eens, vond ons blijkbaar te saai of te lelijk en viel in een diepe slaap. Prima.

Daarna bij de servaal geweest, een grote broer van een kat, erg aanhankelijk en een mooi dier maar daarna kwam het: de cheetah. Daar gaan we vast niet naar binnen, dachten we. Wel dus. Tot 1 meter van een cheetah. Als je dat verblijf inloopt voelt het alsof je heel dom bezig bent. Wat blijkt, deze 2 cheetas zijn uit een huis gehaald, tussen de kinderen opgegroeid en mensen gewend. Niet gevaarlijk dus. Mooie ervaring.

Overigens probeert deze organisatie de meeste dieren terug te plaatsen in het wild. Er waren meer verblijven waar hekken en doeken omstonden zodat de beesten terug naar de natuur kunnen. Met de bovenstaande dieren is dat niet mogelijk dus proberen ze zo wat geld te verdienen voor de hekken, speelgoed en het voer.

Hierna zijn we door gereden naar Manyoni private reserve. Qua luxe en ligging het hoogtepunt van onze reis. Een private reserve is hetzelfde als de andere reservaten, alleen ontvangen ze geen geld van de overheid. Ze moeten zelf opdraaien voor alle kosten voor onderhoud etc. Hierdoor zijn de lodges duurder, de entree duurder maar daar krijg je ook veel voor terug. De hele big 5 met een aantal extra's zijn hier aanwezig.

We worden ontvangen door vriendelijke mensen, we hebben een mooi chalet op de heuvel van de Leopard Mountain met uitzicht over het park. Heel erg mooi! We hebben een Engels sprekende gids, James, die eruit ziet als een soort Prins Harry, maar dan zonder Megan. Hij weet enorm veel. Er was ons verteld dat deze lodge altijd tjokvol zit en dat soms hele reisschema's omgegooid worden omdat het hier vol zit. Nu niet. één ander Frans stel.

We gaan dus met maar één auto het park in en met zijn 4en in de auto. Lekker rustig. De gidsen hebben een heel uitgebreid radio systeem, de ether discipline is erg goed dus we gaan vast dingen zien. In totaal gaan we 6x op game drive. We zien erg veel. Heel veel neushoorns, tientallen in totaal. Ik blijk een goede spotter en er wordt mij min of meer een baan aangeboden. Op een paar honderd meter afstand zie ik de dieren waarna Jamer erheen crosst. Éen keer blijkt het een neushoorn met haar kalf van nog geen week oud te zijn. Een hele ontdekking dus. De auto vind dat we de neushoorn Robin moeten noemen. Maarrrr we zitten op die verdomde leeuw te wachten. De eerste 3 game drives zien we genoeg, olifanten, neushoorns, nijlpaarden, allerlei vogels en de gebruikelijke zebra's, impala's en andere dieren die we veel zien.

De 4e game drive stoken we James op om écht naar leeuwen te zoeken omdat onze tijd begint te dringen. Hij weet dat er die ochtend leeuwen gezien zijn op een drinkplaats erg ver weg maar hij wil er wel heen rijden. We rijden langs een andere lodge waar een enorme kudde impala's voor de deur staat. Omdat dit blijkbaar ook een mogelijke route is, stuurt James op het laatste moment dit pad in. We kijken even naar de impala's en rijden verder want net naast de lodge, 50 meter verder is een drinkplaats. Niet dat je daar iets verwacht, want er zit nog geen 5 meter tussen de hekken van de lodge en de drinkplaats. We rijden er heen en ineens zegt James: nou moet je dit zien. Ik zie niks. Toch wel. 2 leeuwen. Lekker op hun rug in de zon aan het chillen. Duidelijk net gegeten, enorm dikke buik. We kunnen tot een meter of 5 oprijden. Het zijn 2 jonge broertjes, 2-3 jaar oud. Nog geen lange manen en daardoor een soort skinhead nek. Maar we hebben ze gezien! Omdat de radio goed werkt zijn er binnen no-time nog 4 auto's en besluiten wij weg te gaan. Compleet! Eindelijk

Game drie 5 is rustig, we zien een zeldzaam stekelvarken en neushoorns en gister ochtend was dan de laatste drive. Beetje een dubbel gevoel want het is verslavend. Deze ochtend is het koud. Ik vraag aan James of hij nog een grand finale in gedachten heeft. Hij verteld dat wij de laatste ritten alleen maar in het zuiden zijn geweest en relatief weinig hebben gezien. In het noorden zijn op een middag leeuwen, een kudde olifanten, een cheetah, een stekelvarken en een cervaal gezien. Hij wil naar het Noorden rijden, ondanks dat het ver is. De collega gids, met de andere auto met daarin een grote Amerikaanse familie die vanochtend alleen uit bed wilde komen voor olifanten en leeuwen, verklaart James voor gek.

Wij zeggen tegen elkaar dat we een grand finale willen. Het liefst een leeuw met kleintjes. Ik zeg het tegen James, maar die kans is volgens hem klein. Die zitten in een ander gebied. Dacht hij.

Na een half uur rijden kijk ik over de heuvel op de weg. We rijden vrij hard maar ik zie ineens van alles op de weg. Leeuwen! Ik schreeuw het bijna uit. Stop stop, leeuwen. En we tellen. Éen mama leeuw met wel 4 welpjes! Druk aan het spelen. Midden op de weg. Wauw! De kers op de taart voor ons, hier zijn we voor gekomen! We maken wat foto's maar da gebeurd er iets unieks. Bovenaan de heuvel staat ineens een hele grote mannetjes olifant. En die heeft een ochtend humeur. Wist je dat olifanten 30-40 km per uur kunnen lopen? Wij nu wel. Hij begint rustig maar de leeuwtjes, die nog wat naief zijn, gaan naar de olifant toe om hem uit te dagen. Vind ie niet tof. Hij gaat rennen en irriteert zich aan ons. We moeten weg. Achteruit de heuvel op, onze mooie leeuwen spot achterlaten. Dit willen we niet, Maar de olifant wil ons niet. Pas als we 500 meter verder zijn gaat hij weg. Inmiddels is onze leeuwen spot ingepikt door 3 andere auto's en James, die veel respect heeft voor de natuur, wil zich niet opdringen. We wachten dus in de buurt tot er wat auto;s weggaan en gaan terug. Ge-we-dig. Dit was een mooie afsluiter.

Inmiddels zijn we 400 km verder, aan de voet van de Drakensbergen. We hebben een nachtje overnacht in Kloof, een plaatsje genoemd naar een enorm gat in de aarde waar we vanuit onze kamer op uit kijken. Vandaag rijden we 300 km de bergen in. We hebben voor een schijntje 2 winter jassen gescoord want mogelijk is het daar heel koud. We zijn benieuwd.

Dit betekend ook dat de safari's nu voorbij zijn en het eind in zicht is. Dat eerste is niet leuk. Het is écht verslavend. Het is zo leuk om te zoeken naar die dieren. We vonden het een geweldige ervaring. We beseffen ons dat we het luxe hebben, want we zijn in totaal meer dan 20 keer op pad geweest en hebben veel gezien. Dat het eind in zicht is is dubbel. Onze reis, waar we 1,5 jaar naar uitgekeken hebben is dan zometeen voorbij. Die reis, die nog leuker en beter is dan we ons ooit hadden kunnen bedenken stopt over 4 dagen. Maar, thuis lonkt. we willen jullie zo graag alle foto's laten zien, alles vertellen en jullie overhalen dit ook te doen. Wij gaan ook sowieso nog een keer. En zelfs, de dagelijkse routine lonkt. Thuis hebben we het goed vergeleken met de meeste mensen hier. Oh ja, er was nog iets. We zijn ook nog getrouwd. We hebben nadien maar een handjevol mensen gesproken en willen natuurlijk die dag ook weer herbeleven met jullie allemaal.

Nu eerst nog 4 dagen Lord of the rings gebergte. Wandelen, uitrusten en genieten. We weten niet of we daar wifi hebben maar hoe dan ook: tot snel