Op weg naar huis :( :)

Ja echt, op weg naar huis. Niks aan te doen. Dubbel gevoel hoor. Eerst even terug in de tijd:

Vanaf Manyoni zijn we naar het eerste plekje in de Drakensbergen gereden. Dat was dus Kloof. Daar hebben we een nachtje geslapen, lekker ontbeten en dat alles in een guest house met maar 2 of 3 kamers. Daardoor heel persoonlijk en gezellig. We kregen een eet tip: restaurant 1904. Een Amerikaans restaurant. Lekker! Eindelijk frietjes die niet slapper zijn dan een blad aan een boom! Was lekker. Én, voor de verandering een keer niet de enige. Gewoon een vol restaurant. Best wel fijn.

Daarna zijn we door gereden naar Didima Camp, ongeveer 3,5 uur vanaf Kloof. Een prachtig landschap maar anders dan verwacht. We hadden groen en kou verwacht. Sneeuw op de toppen. We zijn zelfs nog ergens gestopt om winter jassen te kopen omdat iedereen zei dat het zo koud kan zijn. Wat denk je? 25 graden overdag! Een droog woestijn achtig landschap maar dan met hoge bergen. 's avonds wel koud maar niet zo koud als waar we bang voor waren. Die jassen waarschijnlijk ongebruikt retour.

Anyways, Didima camp. Een soort stenen huisjes tegen een heuvel aan met prachtig uitzicht over een enorme rots partij. Het huisje stelt niet heel veel voor maar heeft alles. We maken hier een korte en een lange wandeling en verder stoken we het huisje lekker warm en doen rustig aan. De boeken gaan hard ineens. Wel gek hoor, we hebben ruim 18 volle dagen gehad met game drives en excursies en hier hoeven we niks. Beetje uitrusten en op tijd naar bed. Elke avond rond 19 uur valt de stroom even uit en weet je weer hoe donker donker kan zijn. 2 wandelingen dus, eentje van 3,5 uur, flink klimmen en een van een uurtje, naar de Doreen Fall's. Daar zou je dus een flinke waterval verwachten. Waarschijnlijk is Doreen kort geleden volledig opgedroogd want er was weinig water te bespeuren.

Vanaf Didima Camp zijn we naar Thendele Camp gereden, ongeveer 2 uurtjes. Ook hier weinig op het programma. Zouden de winterjassen hier nodig zijn? Nee hoor. Sterker nog: we hebben het nergens zo warm gehad als hier. We (proberen) een wandeling van 2 uur heen 2 uur terug maar halverwege stoppen we en gaan we terug. Te heet, te veel klimmen. We gaan terug naar het huisje en doen daar ook rustig aan. Maken nog 2 wandelingen van een uurtje en genieten van het uitzicht. Het kamp is opgebouwd tegen het zogenaamde Amphi Theatre, een 5 kilometer lange, 1 kilometer hoge rotspartij die op een hoge muur lijkt. Je schijnt hem te kunnen beklimmen maar ons niet gezien. Overigens hebben we onze winterjassen maar aan een arme schoonmaker gegeven die daarna telkens als hij ons zag ongeveer zijn arm uit de kom zwaaide om ons te bedanken.

Zoals gezegd doen we ook hier rustig aan. Veel meer dan wandelen en een boekje lezen doen we niet. Tot vanochtend. Toen was het best gek, voor de 7e of 8e keer een huisje leegmaken maar dit keer definitief. We moesten om 10 uur uit het huisje zijn, hebben van half 11 tot 12 gewandeld en zijn toen richting vliegveld gaan rijden en daar zitten we nu. Een beetje vroeg. We waren hier rond 17 uur en de vlucht gaat pas om 23:15. Wel mooi tijd voor een verhaaltje.

En zometeen zit het erop. Dubbel. De afgelopen dagen hebben we genoten van prachtig uitzicht maar ook veel over thuis gehad. We zijn wel klaar om naar huis te gaan. Hoewel, de huur auto inleveren en zometeen weer klaar maken om te vliegen roept ook wel wat weerstand op. Helaas, aan alle mooi dingen komt een eind. Nu om dit verhaal vrolijk te eindigen wat leuke weetjes:

- Banen worden hier gemaakt, maar werkeloosheid is hoog. Om dat tegen te gaan, kun je hier vlagger of inpakker worden. Wat dat is? Vlaggers staan voor weg werkzaamheden, volledig in oranje pakken met een rode vlag, te vlaggen. Dat is hun beroep. Inpakkers staan achter een kassa bij de Spar (ja die heb je hier gewoon) en doen boodschappen in een tasje. Je kunt ook bediende worden bij een tankstation om ruiten te wassen en auto's te tanken. Bijzonder he?
- Het is hier maar daglicht van 6 tot 17, tussen 12 en 15 is het wel warm, rond de 25 graden maar daaromheen koelt het snel af.
- Misschien met hierboven te maken, maar als wij in korte broek en T-shirt lopen, lopen alle mensen hier in lange mouwen, lange broekspijpen en zie je maar weinig mensen zonder dikke muts.
- Je loopt hier gewoon waar je wil, dus ook op de snelweg. Of over de snelweg. Even oversteken kan prima.
- Strepen op de weg zijn echt voor de sier. Niemand houdt zich aan doorgetrokken of niet. Inhalen doe je hier of over de andere baan, of door je voorligger even met groot licht duidelijk te maken dat die even de vluchtstrook op moet zodat je er langs kunt, maar bij voorkeur allebei. Na het inhalen krijg je een bedankje met gevarenlichten omdat je ruimte hebt gemaakt. Maximum snelheden zijn ook niet echt van belang en een auto van het formaat voor ongeveer 5 mensen is prima te vullen tot 15 mensen.
- Een weg zonder kuil is hier bijzonder. De meeste wegen zitten er vol mee. Onverharde wegen zijn ook heel normaal. Dikke zandlagen of modderplassen ook. Als wij dan met onze jeep 30 rijden haalt de stadbus je met dubbele snelheid in.
- Als je klaar bent met het ontwijken van de kuilen, moet je nog omhoog kijken. Geiten, koeien, schapen, iedereen maakt hier gebruik van de weg. En denk maar niet dat mevrouw koe voor jouw auto aan de kant gaat.
- Hier zeg je niet alleen hallo, maar ook hoe gaat het. Ook bij de kassa en ook de snelweg politie als je aangehouden wordt. Het antwoord is niet echt van belang.
- Overigens zit je stuur hier rechts in de auto en rijd je op de linkerbaan. Best even wennen.
- Niemand is hier alleen. Je doet alles minstens met 2 man maar liefst met 3 of nog meer. En allemaal vrolijk. We denken dat de mensen hier behoorlijk arm zijn, maar ze lachen en zwaaien allemaal.
- Zuid-Afrika heeft 3 hoofdsteden en 11 erkende talen. Gelukkig spreekt iedereen wel engels.
- Officieel is hier geen apartheid meer. We hebben echter nog geen blanke gezien die bij een tankstation of supermarkt werkt. Wel als gids of op kantoor, maar het lijkt erop dat hier echt nog wel onderscheid is. De zoeloe's lijken arm en wonen in kleine hutjes, de blanken rijden met mooie auto's en hebben mooie huizen. Een zoeloe vertelde ons dat hij 6 dagen in de week werkt en als hij ziek is of overwerkt krijgt hij geen geld (extra). Blanken mogen echter 12 dagen per 2 jaar ziek zijn zonder dat hun dat geld kost. Toen we de receptie belde om onze koffers van onze kamer naar de receptie te laten brengen (dat is hier heel normaal) stuurde ze een 50+ donker maar heel lief vrouwtje om onze 3 koffers te tillen. Dat ging ons een beetje te ver. Alledrie een koffer en voor haar een fooi dit voor ons niks voorstelt maar voor haar bijzonder is.
- Overigens werkt iedereen hier bijna 3 weken non stop, 7 dagen per week en is daarna een week vrij.

Nou zo is t genoeg, over een paar uur vliegen we weer naar Nederland en komt onze mooie reis ten einde. We komen zeker terug en kunnen iedereen dit land aanraden. Siabonga, Zuid-Afrika en tot ziens